Tijdens het wandelen met mijn herdershonden kwam ik bijna iedere morgen langs een huis waar in de hoek van de tuin een bloembak stond. Deze roestige grote bloembak trok iedere keer mijn aandacht vanwege de prachtige kleur en de structuur. Dat zijn van die momenten waarop je wordt verrast. Je gedachte gaat met je op de loop en je wilt iets met dat wat je zojuist hebt gezien en wat je zo heeft beetgepakt. Ik hou vooral van voorwerpen waar de tand des tijds invloed op heeft gehad. Het staal dat door regen en wind een prachtige geoxideerde huid had gekregen met schakeringen van geel, roodbruin en oranje, wilde ik gaan gebruiken in een stilleven.

Het schilderij krijgt vorm

Het idee groeide verder toen ik op een keer oog in oog kwam te staan met wat oud speelgoed in een museum. Op dat moment wist ik dat ik het speelgoed wilde combineren met het roestige staal. Het antieke speelgoed motortje met zijspan uit jaren van voor mijn jeugd, had zoveel charme en voor mij de perfecte kleur, die ik kon combineren met het roestige staal. Ook de knikkers waar mijn vader nog mee had kunnen spelen, wilde ik gebruiken om de compositie in evenwicht te brengen en om de charme op te voeren.

Dus heb ik gevraagd of ik het speelgoed zou mogen lenen om er thuis een schilderij mee te kunnen gaan maken.

Aan de slag met compositie, speelgoed, roestige plaat, touwtje en tol

Ik kreeg de goedkeuring en was daar erg content mee. Thuis op mijn atelier aangekomen, ging ik vol ongeduld aan de slag. Op mijn atelier heb ik een perfect hoekje om mijn stillevens te componeren en te schilderen. De compositie is erg belangrijk voor me. Ik zie het als een fundering van een huis … als die niet goed is, zakt het huis in elkaar. Ik wil daar dus veel tijd aan besteden. Zelf had ik inmiddels ook wat roestige platen verzameld om de stofuitdrukking op een goed niveau te kunnen krijgen. Ik wilde uiteindelijk het roestige staal als een soort kader gebruiken. Op die manier ontstond er een tromplui. Tijdens het componeren van de compositie besloot ik om nog een touwtje met een tol toe te voegen. Deze toevoeging gaf naar mijn beleving nog wat meer diepte en evenwicht aan de compositie. Door het touwtje wat over het kader van de roestnis te laten hangen werd het tromplui effect nog groter.De stofuitdrukking van het roest heb ik door middel van wat impasto medium vergroot. Als je over het verroest staal voelt dan voel je ook wat verhogingen en oneffenheden. Dat wilde ik ook graag meenemen om de echtheid van het geschilderde staal te vergroten.Tot slot besloot ik om nog wat verf van de motor met zijspan over de rand te laten lopen om er een surrealistisch sfeer aan te geven.

Een schilderij maken is een avontuur voor de kunstenaar

Ik was heel tevreden met het behaalde resultaat. Een schilderij maken is een avontuur, iedere keer weer daag je jezelf uit en wil je met je ideeën van het moment een maximaal resultaat halen. Danvolgt er rust, de uitdaging zit erop. Daarna gaat de kunstenaar op zoek naar een nieuw idee en een nieuwe uitdaging. Gewoon omdat dat een proces is wat niet te stoppen is.

Het avontuur van het schilderij is daarmee nog niet ten einde. Het zal via tentoonstellingen, galerie, website of publicatie haar reis voortzetten en uiteindelijk een thuis krijgen bij een kunstkoper, museum of verzamelaar die het avontuur en de ideeën van de kunstenaar waardeert en de sfeer in zijn of haar omgeving door middel van aankoop van het schilderij wil verhogen.