Als kind raakte ik al vroeg gefascineerd door de realistische schilderkunst. Het boeide me dat de oude meesters een schilderij er zo uit konden laten zien dat het lijkt alsof de taferelen tastbaar zijn. Alsof je een hand maar door het linnen hoeft te steken om een boek aan te raken of een druif te proeven. Of zo een landschap kunt inlopen om het gras te ruiken en de vogels te horen fluiten. Ik bewonderde met name deze schilderijen vanwege de sublieme lichtweergave, de verftextuur en heldere kleurstelling.

Schilderij van een boedhahbeeld

Met schilderen kun je echter geen droog brood verdienen, was de gedachte. Vandaar dat ik een technische vakopleiding volgde en werk vond in de elektrotechniek. Ware passie laat zich echter niet beteugelen, en zo kwam het dat ik iedere vrije minuut benutte om mijn techniek verder te verfijnen.

In 1983 schreef ik me in bij de Drentse academie voor schilderkunst. Vrielink, Jacobi en Dillen zijn de meesters die mij meer leerden over de materiaaltechnische kant van het schildersambacht. Van oud-verffabrikant Johan Stahlecker leerde ik de fijne kneepjes van het vak rondom het bereiden van ondergronden, mediums, verf en impasto. Verder struinde ik alle galerieën, musea en kunstbeurzen af, want ook kijken is kunst. En met mijn ogen leer ik elke dag weer bij.

Kunststromingen en kunstenaars die ik bewonder

Ik koester grote bewondering voor de magisch realisten, mogelijk vanwege mijn grote belangstelling voor spiritualiteit. Zij verstaan de kunst om in hun werk beelden te verwerken ingegeven door het onderbewustzijn en de overtuiging dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Maar ook de stillevens van Eric de Vree en het lichtgebruik van Olav Cleofas van Overbeek boeien me. Kunstenaars die ik beide persoonlijk ken. Als ik naar de Stillevens van Eric de Vree kijk, zie ik een meester in stofuitdrukking. Beter dan het niveau van schilders uit de zestiende eeuw als Claes Heda en Willem Kalf. Dat wat door mensenhanden is gemaakt moet wederom door mensenhanden geëvenaard kunnen worden. Een filosofie die ook ik hanteer. De Vree heeft een meesterlijke techniek en tovert met verf en kleur. Ieder detail nodigt uit om te kijken. Voorstellingen nog mooier dan de werkelijkheid. Olav Cleofas van Overbeek boeit me vooral door de voorwerpen die hij uitkiest voor zijn schilderijen. Deze worden weloverwogen gerangschikt en in een meesterlijk licht geplaatst. Als ik naar zijn schilderijen kijk word ik geraakt door de stilte die me overvalt. Zijn licht is meesterlijk en de overgangen in de verflagen zijn subliem.

Eenvoudige dingen die mij verwonderen

In 2003 besloot ik dat ik alleen nog wilde werken voor de schilderkunst. Daardoor kan ik mijn eigen weg bepalen en me verder ontwikkelen als kunstenaar. Mijn werk laat zich het best betitelen als ‘Modern Realistische schilderkunst’ waarmee ik anderen op visuele wijze wil laten delen in mijn verbeelding en verwondering over vaak eenvoudige Schilderij met als onderwerp oud speelgoed dingen. Wanneer ik rondloop op een vlooienmarkt kan ik getroffen worden door oud speelgoed of een inktpotje. De tand des tijds heeft ze zo mooi gemaakt dat ik ze opnieuw in het licht wil zetten.Het maakt me rustig en stil van binnen, vol verwondering over hetgeen ik zie. Dan komen er beelden binnen die mij iets vertellen. Die beelden verwerk ik in mijn schilderijen. Voor mij is dat de manier om te communiceren. Het beeldend werken is voor mij een levensdoel.