Kunst kopen (vervolg)


Maurice nieuwe eigenaar van het schilderij “Geef ons heden” aan het woord.

13 september 2012

Meer over het schilderij ‘geef ons heden …’ Geïnspireerd door de verhalen van mijn in 2008 overleden vader, heb ik in 2011 het schilderij ‘Geef ons heden….’ geschilderd.  De armoede die mijn vader als kind en jongeman heeft ervaren, en de hulp die hij als kind aan zijn ouders gaf om een gezin van 12 personen van eten te kunnen voorzien, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Er moest heel hard gewerkt worden om voor iedereen brood op tafel te krijgen. Overige zaken waren van ondergeschikt belang. Met uitzondering van het geloof waaruit men kracht putte, ook al waren de intenties van sommige geestelijken niet geheel zuiver op de graad. Ook daar heeft mijn vader, ietwat beschaamd, regelmatig over gesproken. Met het schilderij heb ik dat tijdsbeeld proberen neer te zetten. Ik heb voorwerpen gezocht uit die tijd, zoals het kruis, de broodplank, het mes, het doek en het brood. Toch is het niet alleen een verwijzing naar toen. De basisbehoefte om te kunnen eten en drinken én de behoefte naar iets wat groter is dan wijzelf, om ons tijdens ons leven tot steun te zijn, is van alle tijden. Voor datgene dat ik groter acht dan onszelf, heb ik voor dit schilderij de crucifix als symbool gekozen.
Meer over het schilderij ‘geef ons heden …’
Geïnspireerd door de verhalen van mijn in 2008 overleden vader, heb ik in 2011 het schilderij ‘Geef ons heden….’ geschilderd.
De armoede die mijn vader als kind en jongeman heeft ervaren, en de hulp die hij als kind aan zijn ouders gaf om een gezin van 12 personen van eten te kunnen voorzien, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Er moest heel hard gewerkt worden om voor iedereen brood op tafel te krijgen. Overige zaken waren van ondergeschikt belang. Met uitzondering van het geloof waaruit men kracht putte, ook al waren de intenties van sommige geestelijken niet geheel zuiver op de graad. Ook daar heeft mijn vader, ietwat beschaamd, regelmatig over gesproken.
Met het schilderij heb ik dat tijdsbeeld proberen neer te zetten. Ik heb voorwerpen gezocht uit die tijd, zoals het kruis, de broodplank, het mes, het doek en het brood. Toch is het niet alleen een verwijzing naar toen. De basisbehoefte om te kunnen eten en drinken én de behoefte naar iets wat groter is dan wijzelf, om ons tijdens ons leven tot steun te zijn, is van alle tijden.
Voor datgene dat ik groter acht dan onszelf, heb ik voor dit schilderij de crucifix als symbool gekozen.

Even een dagje er tussen uit: met de trein naar Utrecht . Bagage: de nieuwste Ipad om heerlijk kranten en mails te bekijken en daarop verder te gaan met het lezen van ‘de Celestijnse belofte’ .

Op de Art Fair had ik een bronzen beeld gekocht en wilde naar huis gaan…Ik was tevreden met de aankoop en wilde graag weg uit de enorme drukte van al die mensen op de 50 plus beurs …

Op weg naar de uitgang zag ik een paar schilderijen hangen die de aandacht trokken: en wel één ervan heel speciaal .

Ik ging er dichterbij staan en werd erg ontroerd. Aan de dame van de Galerie vroeg ik om bijzonderheden, waarop zij me Peter van den Borne aanwees als zijnde de schilder… Het werd een heel interessant gesprek met Peter, al was ik nog steeds zo geroerd door het werk, dat ik soms moeilijk uit mijn woorden kwam…

Het ‘waarom’ is niet echt onder woorden te brengen. Was het de link naar mijn grootmoeder, in Vlaanderen? Een vrouw die zeer gelovig was maar niet dweepte of zo. Heel praktisch ging ze om met haar beleving van het geloof ( ‘basic’ zouden we nu zeggen) met de nadruk op het doen. Of omdat ik als kind de enige crucifix die we in huis hadden, op mijn kamer wilde hebben? Dat kruisbeeld heb ik nu nog… Moeilijk te zeggen. Ik heb absoluut geen kerkelijke opvoeding gehad en in ons gezin was er geen enkele binding met welke geloofsopvatting dan ook. Haast integendeel…

De vorige keer dat ik zo geraakt werd door een schilderij was in Parijs, bij het zien van Rembrandt’s werk: de maaltijd in Emmaus. Een mooie reproductie daarvan heb ik heel veel jaren aan de wand gehad.

Er kwam geweldig veel op me af. De intense emotie door de afbeelding en het gesprek met de maker van het werk…Verwarring…Ik had tijd nodig om te verwerken. Wat zou het fijn zijn om dat te hebben, maar …waar zou het echt tot zijn recht komen?

Contact met Peter bracht uitkomst: hij zou met het schilderij (en met wat mogelijkheden om eventueel een andere lijst er om te zetten) naar deze woning komen. En zo geschiedde op 16
november. Het resultaat was verbluffend: de plek is gevonden, tot beider tevredenheid!

Harmonie: de schilder maakt het werk, en uiteindelijk hangt hij het zelf op bij iemand die er erg door geraakt is. Contrast: het is bij iemand die helemaal ‘weg’ is van de nieuwste gadgets op het gebied van de elektronica…
Het kan verkeren…

Aantal Reacties: 0

Reageren ?



Plaats een reactie! (s.v.p. maximaal 600 woorden)

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Mail mij als anderen ook een reactie plaatsen.